سَتی (رسٕم)
ظٲہِریَتھ
سَتی، یا سُتی، اوس اَکھ ہیٚنٛدؠ رؠواج ییٚتہِ اَکھ مۄنٛڈ زنان پنٛنِس خانٛدار سٕنٛدِس جنازس پیٚٹھ پَنُن پان زالان ٲس۔ ییٚلہِ زن کینٛہہ مۄنڈٕ پننہِ مرضی سٟتؠ حِصہٕ نِیو، باقؠن زبردستی سٟتؠ۔ یہِ عمل، حالانٛکہِ انگریزو 1829 ہَس مَنٛز غٲر قونوٗنی قرار دِیُتمُت، مگر ہِندوستان چہِ آزٲدی پتہٕ تہِ روٗد کینٛہہ علاقن مَنٛز جٲری۔[1]
رسٕم تہٕ اِستِمال
[اؠڈِٹ]یہِ رسٕم چھےٚ دیوی سَتی سٟتؠ وابسطہٕ، ییٚمہِ پنٛنِس خانٛدار شِوا سٕنٛز بے عزتی پنٛنِس مٲلِس دکشا سٕنٛدِ طرفہٕ کرنہٕ آمٕژ ٲس ؤچھت نارس مَنٛز پان زٲلِتھ خۄدکُشی کٔر۔
حَوالہٕ
[اؠڈِٹ]- ↑ Weinberger-Thomas، Catherine (1999). Ashes of Immortality: Widow-Burning in India. Chicago: University of Chicago Press. pp. 182–185. ISBN 978-0226885681. Quote: Between 1943 and 1987, some thirty women in Rajasthan (twenty-eight, according to official statistics) immolated themselves on their husband's funeral pyre۔ This figure probably falls short of the actual number. (p۔ 182)